“ มันคงไม่ทำให้รู้สึกเหมือนผมสักเท่าไร ”
ร่างบางที่รุกเล้าโลม ลมหายใจซุกไซที่ต้นคอ มือที่ยังคงกดจิกเลือดไหลออกนอง ล่วงลึกตามอารมณ์รุกเร้าในจิตใจ
ร่างกายตัวเองที่เริ่มเย้าภายในหลงเพลิดเพลินรื่นเริงใจ เลือดไหลรินออกจากข้างในเติมหน้าท้องแกร่งเลอะฝามือ
ยิ่งแรงเล็บจิกกดลึกมากเท่าไร ยิ่งอยากรุกเร้าต้องการมากขึ้นเท่านั้น
“ อ้า ! ” สีหน้าเจ็บปวดเสียวซ่า เชิดหน้าเร้าร้อนปลุกอารมณ์
แม้สมองใจต้องกายขยับให้หยุดลง แต่ใจลึกๆกลับต้องการเพิ่มทวี ร่างบางที่ยิ่งพิศสีหน้าที่เชิดขึ้น
รู้สึกรื่นเริงเพราะในหู ขยับไล่เลียลงลึกถึงหน้าท้องแผลบาดลึกที่เป็นรู
ชิมเลือดแดงไหลอยากรู้รส ร่างบางที่ขยับลงจากร่างสูงย่อตัวลงไล่เลียดูดื่มเลือดหน้าท้องแกร่งลงลึกใต้สะดือ
ถึงกางเกงดำปิดท่อนล่าง ตรงกลางเป้าที่นูนขึ้น ร่างสูงที่หน้าอกกระเฟื่อมหายใจอย่างรุนแรงเลือบมองร่างบางริมฝีปากที่เปลือนเลือดที่เงยหน้ามองร่างสูงที่อยู่เหนือขึ้น
“ เย้ายวน ”
ปลดกางเกงเข็มขัดรูดซิบลง ดึงซับในเลือนลงแกนกลางเด๊งตัวชูแข็ง
ร่างบางที่เงยหน้ามองร่างสูงนิ้วมือที่ยั่งจิกเนื้อหนังบาดแผล
“
รู้สึกเหมือนผมแล้วใช่ไหมคุณต้วน ”
“
หยะ….. ”
น้ำเสียงที่กำลังเอยถูกค้างกลางอากาศ
เมื่อริมีปากเลือดสีแดงฉาดจะลิ้นเลียชอนไชแกนกายตั้งชูอย่างต้องการ
มันไม่อยากฟังคำพูดอะไรแล้วทั้งนั้น นาทีนี้ร่างบางมีแต่เพียง
ต้องการเท่านั้น
มันคือความต้องการที่อยากให้เขารู้สึก
หรือความต้องการเขาลึกๆในจิตใจ
เรื่องจริงเท่านั้นที่ซ้อนอยู่ภายใน
ที่เจ้าตัวเจ้าของหัวใจ
ก็ยังไม่รู้
ว่าอะไรคือ
ความต้องการที่แท้จริง
ร่างบางดูดดื่มแกนกายใหญ่ขึ้นลง
เหมือนรู้งานกับลิ้นในโพรงปากที่ทำงานประสานกันเป็นอย่างดี
ที่ดูลิ้นเลียจากต้นรากถึงปลายโคน
ความลุกเล้าที่มากขึ้นความต้องการที่ไม่อาจห้ามและร่างกายที่นิ่งเหมือนตายซาก
ถูกระบายเป็นน้ำลักล้นลงปากกายร่างบาง ร่างบางที่ตกใจราวกับน้ำที่ฉีดเข้าในปาก
“
อือ ” ร้องอื่อ อยู่ในปาก รู้แล้วว่าชายคนนี้หลั่งน้ำลักแตกใส่ตน
ก่อนกลืนเข้าลงและไล่เลียน้ำลักที่ล้นออกจากปากเหมือนสุขสมที่น้ำลักพุ่งจากโคนแกนใหญ่ที่ตั้งตรง
ล่อใหชวนอย่างหลั่
ไหลออกมาบ้าง
“
อ๊า ” ร่างสูงที่เก็บอารมณ์ไม่อาจมิด อ้าปากร้องเสียวอย่างสุขสม ในขนาดที่มือบางยังจิกลงบน
บาดแพลแดงกล้ามเนื้อแกร่งร่างบางที่ดูดดื่มออรัลเซ็กสาแก่ใจดื่มน้ำลักเข้าตัวเอง
ลุกขึ้นยืนอีกครั้งด้วยเส้นเชือกคุมที่พันรั้ง คลายออกปลดปลอยไม่เหนี่ยวรั้ง
ปลดเปลื้อยร่างกายที่ปิดรั้ง เห็นเรือนร่างกายอ้อนแอ้นขาวหมดจด
แม้จะเคยเห็นเห็นร่างเปลื้อยเปล่านี้มาครั้งหนึ้งแต่นี่ก็เป็นครั้งแรกของร่างสูงเช่นกันที่ได้เก็บรายละเอียดทางสายตาแบบนี้
“สมแล้วกับนามดอกไม้ที่ติดตัว”
ไม่ใช่แค่ชื่อที่ปั้นแต่งให้ดูมีคุณค่า
แต่เรือนร่างหน้าตาก็เลิศค่างามสมชื่อ
ร่างบางที่ขึ้นค่อมร่างสูงอีกครั้งมือที่จิกเหนี่ยวรั้งร่างกายเนื้อเปลื้อนเลือด
ก็คล้องคอผมสีเลือดฉาดกลมกลืน แกนกลางสองร่างที่เสียดสีทำให้ร่างสูงเสียวซ่าไม่น้อย
ร่างบางที่เห็นร่างสู.แอบเสียวเล็กน้อยก็ยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยสร้างจังหวะเสียดสีเร้าอารมณ์
เอียด
เอียด
เสียงเก้าอี้ที่รับน้ำหนักเพิ่มเอ็นโยกเยกเบาๆตามจังหวะแรงเสียดสีร่างบางที่มองร่างสูงเสียวซีดลูบไล่ใบหน้าปลายนิ้วเปลื้อนเลือด
“
ดูเหมือนว่าคุณคงอยากจะสอดเขามาในตัวผมเติมที่แล้วสินะ……ผมคิดว่าตอนนี้คุณคงเริ่มรู้สึกเดียวกับผมแล้ว
ความรู้สึกที่หลากหลายป่นเป
ที่อยู่ในอาณัติของคนอื่นมันเป็นยังไง
ผมไม่สนว่าคุณจะทำอะไรเอาคืนผม
ผมไม่มีทางสู้คุณอยู่แล้ว
แต่ผมแค่อยากให้คุณรู้ไว้
ว่าการที่คุณเอาดอกไม้ของคนอื่นมา
ดอกไม้ที่ไม่ใช่ของคุณตั้งแต่แรก
พิษมันร้ายแรงเพียงใด
เพราะดอกไม้
มันไม่ได้มีไว้สำหรับทุกคนไงละ
ต้วนอี้เอิน
”
ร่างบางที่กล่าวลูบไร้ใบหน้าขาวที่พิศมองฟังร่างบางรับรู้เรื่องราวโดยไม่ก่าวสิ่งดออกไป
ทุกอย่างยังคงอยู่ในม่านตาข้างใน ที่สื่อไป เพียงรอร่างบางเข้าใจมันร่างบางที่ยังคงมองสีหน้าร่างสูง
ร่างบางพิศมองทดทวนความทรงจำเหลือเกินว่าเวลาที่เขาสุขสมกับร่างกายตนเขาจะทำหน้ายังไง
กล่าวจบก็ขยับยกบั้นสวยศรีที่แกนกายเสียดสีเล้ายกขึ้น
ก่อนจับแกนกายใหญ่ที่ตั้งชูขึ้นสอดแทรกระหว่างขามุ่งตรงมาสู่แคบงามดอกไม้เนื้อแน่นอ้ารอรับ
“อ๊ะ/อ๊ะ
” ร่างบางที่ร้องคางเสียหลงกับแกนกายที่รอดช่องแคบดอกไม้ที่แน่นงาม
ร่างสูงที่อ้าปากค้างกับช่องแคบแน่น ประสานเสียงประสานเสียงหลงกับร่างบาง แบมแบมที่จับแกนกายรอดงามทะลุเข้าสู่ร่างกายเติมลำแกน
ร่างบางไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกนกายใหญ่นี้ครั้งหนึ่งจะเคยทะลุทะลวงร่างบางมาก่อน
มันทั้งใหญ่ยาวเติมมือล้นโพรงปากเติมคำ
อยากรู้จริงๆว่าร่างบางนอนทนให้เขากระแทกเข้าไปอย่างนั้นได้อย่างไร
กับของที่ใหญ่แทบชวนขาดใจที่มากกว่าของตน นึ
ชายคนนี้ทำไว้กับร่างบางไว้มากเหลือเกิน
“
เอาละคุณต้วน เรามาเริ่มกันเถอะ ” และแล้วจังหวะเร้าร้อนก็ได้เริ่มจังหวะขึ้น
“อ๊ะ
อ๊า อ๊า อ๊า ” แกนที่ดันเข้าออก โดยสะโพกที่ยกขึ้นลงเข้ากระแทก ร้องเสียงหลงคางหลงเมื่อแกนกายผ่านทางแยกทะลุเข้าสู่ช่องแคบดอกไม้งาม
“
อ๊ะ ”
“
อ้า อ้า อ๊ะ อ๊ะ ”
“
เอียดๆ เออียดๆๆๆ ”
“
ปับๆ ปับๆๆๆ ”สะโพกงามยกเร่งจังหวะ เนื้อตีกันเต็งตึงเข้าคล้อง เสียงคางร้องหลงเป็นทำนอง
เสียงเอียด อ้าด ของเก้าอี้ร้องร่วมไป ร่างสูงที่ ร้องอือ อ้า
เข้าจังหวะร่วมสร้างบทเพลงรักร้องกับร่างบาง
เป็นบทเพลงเฉพาะสองคนกายร่างบางที่ไม่อาจทำกับใครได้ลงตัว
“
ซี๊ด อ๊า อ๊า อ๊ะ อ๊า อ๊า ”
ร่างสูงฟังเสียงร้องอย่างสุขสมใบหน้าที่เข้ากับอารมณ์อยากดันด้นเข้าไปมากกว่านี้
“
อ้า ลึก…อีก ” น้ำเสียงที่เอยอย่างต้องการ
ร้องบางที่ยิ้มอย่างสุขสม ขยับสะโพกยกกระแทกแรงหยับโคนจมเข้าแกนกลางก้มมน
ร้องควรคาง
“
อ๊ะ ” อ้าปากค้างกับแรงกระแทกแรงที่สียวซ่าสุขสม
แม้จะจุกแน่นแต่ปฎิดสธไม่ได้ว่าชื่นชอบ เสียง เอียด๊าด ของเก้าที่รับน้ำหนักไว้ ดัง
ร่วมไปตามจังหวะแรงยกกระแทกแรงสะโพก
เอียด
“อ๊ะ
”
เอียด
“
”
เอียด
“
อ๊ะ ”
“
”
เอียด
“
อ๊ะ ”
“
”
เอียด
“อ๊ะ
”
เอียด
“
”
“ อ๊ะ ”
ร่างบางยกกระแทกแรงไปหลายยก
จนในที่สุดน้ำลักข้นใสสด ก็พุ่งฉีดใส่ช่องแคบดอกไม้งามอีกครั้ง
“ อ้า / อ้า
“ สองร่างเชิดหน้าขึ้นอย่างสุขสม เอวสะโพกขึ้นลงอย่างช้าๆในช่องแคบไหลลื่นฉ่ำชื่นราวกับดอกไม้บานสะพัด
ร่วมด้วยสุขสมที่เหมือนกันน้ำลักร่างบางงามนั้นจึงไหลทะลักล้นหน้าท้องแกร่ง
“ อ้า ”
ร่างบางที่คางออกมาอีกครั้ง ร่างสูงที่มองร่างบางที่เชิดหน้าขึ้น
อย่างลิ้นเลียเม้ดบัวสวยพาลมองลงแกนกายงามที่พุ่งพวย ชั่งไม่ต่างอะไรไปจากน้ำหวานหอมจากเกสรดอกไม้งาม
สองร่างสบตากันอีกครั้ง พิศเนินนานมองกันลึกซึ้ง
สื่อรู้สึกออกมาจากก้นบึ้งหลงลืมเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้น ร่างบางพรมจูบไล่ลงจากไร้ผมเลื่อนลงจมูกโตหยุดที่ริมฝีปากบางแดงรูปสวยจูบลงเบาบางนุ่มนวลตามรู้สึก
บทรักยังคงต่อ
หากคงต้องรอไว้
เพราะยังมีรอยเท้าเงียบที่กลมกลืนไป
ย่างกายเข้าหาใกล้ ใกล้เข้าถึงตัว
ปัง ปัง ปัง
และแล้วเสียงปืนก็โหรมกระหน่ำมาอีกครั้ง
__________________________________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________________________________
ต่อ
สองร่างที่ฟังเสียงหันมองกันอย่างรู้ความ
“
ดูเหมือนคุณจะโดนบุกรุกนะ คุณต้วน ” ร่างบางที่เซาะยิ้มเอยบอกร่างสูง
มาร์คไม่พูดอะไร ร่างบางไม่สนใจเหตุการณ์ใดๆ เลียเอยกระวิบข้างหูร่างสูง
“
เอาไงดีละคุณต้วน ” ร่างบางมองร่างสูง สายตาที่ไม่รู้ว่ามองไปทางไหน
แต่ที่ร่างบางสังเกตนัยน์ตาร่างสู.ที่มองดูเหมือนว่าเขากำลังใช้ความคิดอะไรบางอย่าง
“
จะเกิดอะไรขึ้นก็ชั่ง คุณคงไม่ได้ลืมเรื่องของเราหรอกนะ
ของคุณมันยังอยู่ในตัวผมอยู่เลยนะ คุณต้วน ”
ร่างบางที่พาลก้มลงมองแกนของร่างสูงที่อยู่ในตัวร่างบางแทบจะทั้งแท่ง ร่างบางเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง
เพราะมีน้ำลักเป็นน้ำหล่อรื่นทำให้จังหวะขยับสะโพกเบาๆของร่างบางลดความเจ็บทางช่องท้องและเพิ่มความเสียวซ่าเข้าไปอีก
เอียด
“
อ๊า ”
“
แบมแบม ”
ร่างที่ใช้ความคิดก็กับมาเสียวซ่ากับช่องและเสียงเย้ายวนของร่างบางอีกครั้ง
เอียด
“อ๊า
”
“
หยุด ” ร่างสูงที่ต้องการหยุดกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ร่างกายเริ่มเกร็งอีกครั้ง
แต่ดูเหมือนมันจะพูดออกมายากแต่ละครั้ง ใบหน้าปากอ้าบ่งบอกถึงความรู้สึกว่ามันเสียวซ่าขนาดไหน
เอียด
“
อ๊า ไม่ ” ร่างบางที่ปิดตาไม่รับฟัง เชิดหน้าสุขสม
“แบม…
” อยากหยุด แต่ไม่อาจหยุดยั่งกับความรู้สึกซาบซ่าที่ถูกยัดเยียดอีกครั้ง ทรมาน
สุสม ปนเป
เอียด
“
ไม่ อ๊า ” เสียงแหบอ้า ร้องสุขไม่หยุด เร่งจังหวะเข้าออก ขึ้นอีกครั้ง
“หยุด…ก่อน
” ใบหน้าร่างสูงเชิดตามจังหวะแรงกลบอารมณ์มถี่ไม่ยั้ง ไม่อาจยั้งความต้องการให้หยุดลง
เอียดๆ
“
อ๊า ”
เอียด เสียง เอียด อ๊าด ตามจังหวะดัง หนักตามสะโพกยกกระแทก
“
อ๊า ” เสียง กลบกระสุนที่รุนแรง ร้อง อ้าแอ้น
สุขอารมณ์ฉุดไม่อยู่
เอียดๆ
“
อ๊า ” จังหวะเร่งเร้าขึ้นเลื้อยๆ
เอียด ๆ
“อ๊า “ มากขึ้นเลื้อยๆ
“แบม.. ไม่” เสียงปืนที่ดังขึ้นเลื้อยๆ
ปัง
ปัง ปัง
เอียดๆ
“
อ๊า ไม่ ”
“หยุด ”
เอียดๆ
“
มะไม่ อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า ” คงไม่เท่าจังหวะที่เร่งขึ้นเลื้อยๆ
จนฉุดไม่อยู่ต้องการ
จังหวะเร่งเร้าถึงขีดสุด
สองเสียงประสากันเชิดหน้าสุขสม
ลั่งน้ำลักขาวข้นเออล้น
จบจังหวะรัก
กลบเสียงจังหวะปืน
“
อ้า แบม ”
เอียด
“
อ๊า/อ๊า ”
ปัง (
เสียงเปิดประตู )
มือที่ไม่สามารถเปิดประตูจากภายนอกเข้าสู่ภายใน
เมื่อต้องการรับรู้ความปลอดภัยของคนสำคัญที่อยู่ข้างใน
เท้าของเขาหนึ่งข้างบวกกับขอลลูกน้องนับสิบ จึงพร้อมช่วยกันเปิดประตู ลูกน้องนับสิบที่เข้าใส่เอยเรียกเจ้านายด้วยความห่วงใย
“คุณมาร์ค
”
แต่มันก็ต้องหยุดไว้เพียงแค่นั้นก่อนหลบตาลงแทบไม่ทันเมื่อเห็นแผ่นหลังขาวเปลื้อยเปล่านั่งอยู่บนเจ้านายของเขาเอง ในขนาดที่กระสุนวิ่งเข้าผ่านหน้าต่างทะลุกำลังจนเป็นรู
“
ดูเหมือนลูกน้องคุณจะเป็นห่วงนะ เข้ามาทีเป็นสิบเชียว ”
ร่างบางที่เหลียวมองชาติชุดดำนับสิบเล็กน้อยก่อนจะหันมามองใบหน้าคมตรงหน้าอย่างเหนื่อยอ่อน
“
พวกเขาคงต้องการให้คุณรีบไปจัดการเรื่องนี้ สินะ
ถึงเข้ากันแบบไม่ทันตั้งตัวอย่างนี้”
ร่างบางที่เอยไปมองสองร่างกายเหยื่อออกของเขาสองคนไปก่อนจะโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูใส่
มือลูบไล้ต้นคอกดลงไป
“
ถึงเวลาที่คุณต้องกลับไปทำหน้าที่ของคุณแล้วละ ผู้นำสกุลต้วน ”
ร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรง เริ่มมีเรื่ยวแรงอีกครั้ง
มือใหญ่ก็โอบหลั้งแผนหลังขาวขาวเข้าหาตัวอีกครั้ง ก่อนที่วิธีกระสุนจะพุ่งชนฝ่าอากาศทะลุกำแพง
ปัง
มาร์คมองลูกกระสุนที่เจาะทะลุกำแพง
เพราะเซ้นต์การใช้ปืนที่ฝึกมาอย่างดีทำให้เขารู้ถึงวิธีกระสุนที่กำลังจะพุ่งเข้ามา
และดูเหมือนว่า
ถึงเวลาที่เขาต้องเอาจริง
ร่างบางที่อยู่ๆก็ถูกโอบเข้าหาหน้าอกร่างสูง
โดยไม่ทันตั้งตัวใจมันก็สั่นรัวๆ เมื่อได้ยินเสียงหัวใจอีกดวงหนึ่ง
“
ออกไปก่อนทางนี้ฉันจัดการเอง ”
“
ครับ ” มาร์คที่หันมาบอกเอ็ดเวิร์ดพร้อมลูกน้องที่ตามหลังในขนาดที่มือยังโอมเอวร่างบางแผ่นหลังขาวไว้กับตัว
โดยไม่สนใจสายตาของบรรดาลูกน้องที่หลบตาต่ำที่จะแอบเขินอายแทนเจ้านายของพวกเสียด้วยซ่ำไป
ร่างบางที่เงยหน้าขึ้นอีกครั้งหลังจากมาร์คสั่งให้คนของเขาออกไป
ก็มองร่างสูงอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่สิ มันเหมือนกำลังจะตายเสียมากกว่าที่อยู่ๆก็มาได้ยินเสียงหัวใจของชายร่างสูงคนนี้
มันรู้สึกราวกับว่าตัวของร่างบางนั้นได้เข้าไปอยู่ในหัวใจของเข้าเรียบร้อยแล้ว
“
ทำอะไรของคุณเนี่ย ” ร่างบางที่เอยอย่างงไม่พอใจกลบเกลื่อนอารมณ์ข้างในปั้นสีหน้าใส่ร่างสูงผู้คิดลึกใน
ที่โอบกอดลูบไร้เอวร่างบางพูดไร้สีหน้าไป เอวที่ถูกสัมผัสจากมือใหญ่แอ้นเกร็งตามจังหวะรูปไร้ของมือ
“
ก็ปัดตัวขัดจังหวะของเราไง ” ร่างสูงที่เอยหันกลับไปมองกำแพงใหม่
ร่างบางที่มองตามไปเห็นกระสุนปืนฝั่งกำแพงอยู่ข้างในก็เข้าใจเพราะแบบนี้
“
แล้วยังไง ” ร่างที่หันกลับมาเอยไม่สนใจ
“
นายคิดว่าเสียงปืนจะเป็นอุปสรรคของเรางั้นเหรอ แบมแบม ”
“
ก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น ”
มันเป็นร่างจริงที่ร่างบางไม่ได้สนใจอะไร
แต่เพราะนี่เป็นเรื่องใหญ่ร่างบางถึงได้ยอมปล่อยร่างสูงไป แต่ในเมื่อร่างสูงไม่อยากไปอยากจะต่อก็เชิญ
ได้รู้สะอีกว่าผู้ชายคนนี้มักมากแค่ไหน
ร่างสูงที่ได้อย่างนั้นก็โอบร่างบางด้วยสองมือเข้าประชิดตัวไป
และลุกขึ้นทั้งที่แกนกลางอยู่ข้างใน
ร่างบางที่เกร็งตกใจกับแกนกลางที่ขยับลึกเข้าไปอีกภายใน ร้องออกมาอย่างตกใจ
“
อ๊ะ ” ร่างสูงจับนอนแพร่อ่าขาคาแกนกลายข้างในบนโต๊ะทำงาน ที่ยังมีกระสุนวิ่งติดไปผ่านหน้าต่างเจาะทะลุกำแพง
“
งั้นเหรอ ”
“
คุณเนี่ยมัน มักมาก จริงๆเลยนะ ทั้งเงินทั้งเซ๊ก ” ร่างบางที่เอยมองร่างสูงอย่างรังเกียจ
“ นี่ขนาดมีคนจะมา ฆ่า ตัวเอง ยังอยากจะเอาอยู่ได้ ” คำพูดที่เอยไม่จบถูกกล่าวออกมาทางความคิด
“
งั้นนายก็คงเหนื่อยหน่อยนะ ที่ผัวอย่างฉัน ”
“
ก็ไม่ได้อยากมีผัวอย่างคุณสักหน่อย ” ร่างบางที่เอยตอบกลับชับไว อีกเสียงหนึ่งที่เงียบไปและเอยขึ้นมาใหม่
“
ช่วยไม่ได้ ในเมื่อเป็นเมียฉันแล้วก็ต้องทนอ้าแขนให้ฉันเสียบแบนี้ละนะ
หวังว่านายจะทนได้ เพราะขนาดของฉันที่คาอยู่ในตัวนาย ”
ร่างสูงที่เอยไม่ทันจบก็ชักแกนกายใหญ่ออกมาจากร่างบางอย่างไม่ทันตั้งตัว
“
อ๊ะ ” ร่างบางที่อ้าปากค้างอย่าเงจ็บปวดกับความรู้สึกที่ไม่ทันตั้งตัว
ในขนาดที่ร่างสูงยังพูดต่อไป
“มันใหญ่กว่าปกตินะ
” ร่างสูงที่จัดการตัวเองให้เรียบร้อยโดยไม่สนใจร่างบางที่ยังคงอ้างปากค้างแบบนั้น
ร่างสูงก้มลงเก็บเสื้อคุมเงาขึ้นมาก่อนจะคุมร่างบางและอุ่มร่างบางสู่อ้อมอกอีกครั้ง
“
แถมอีกอย่างนายเป็นคนเข้ามาหาฉันก่อนเองนะ ถึงไม่อยากเป็นเมียฉันแต่ก็ถือว่าทำหน้าที่ได้ดี
” คำพูดที่เหมือนประชดกึ่งชม ร่างบางที่อยู่ในอ้อมอกเบื่อนหน้าหนีอดลืมไปแล้วว่าตัวเองนั้นเป็นคนเข้าหาเข้าก่อน ร่างสูงที่อุ้มร่างบางย่อตัวลงไปใต้โต๊ะและวางร่างบางพร้อมกับผ้าที่ยังคุมอยูในบนตัว
“
ใส่เสื้อคุมให้เรียบร้อยแล้วอยู่ที่นี่อย่าลุกไปไหน เข้าใจ ”
ร่างบางที่มองร่างสูงพูดออกมา
“ อยู่ที่นี้นะ
เข้าใจไหมไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามลุกไปไหนเข้าใจไหม ”
อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดของเขานั้นที่จากไป
ร่างสูงที่เอยจบไป
คิดว่าร่างบางเข้าใจลุกขึ้นหยิบมือในลิ้นขึ้นมาดูลูกกระสุนปืนที่อยู่ข้างในก่อนเดินออกไปไม่สนใจกระสุนที่ยังคงผ่านตัวไป
เหมือนไม่สนใจคิดว่าเป็นเพียงแมลงวันที่บินตอมไปมาเท่านั้น พร้อมกับสายตาที่ไม่ต่างอะไรยมทูต
ที่มาส่งความตายด้วยปลายกระบอกปืนของเขาเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น